Prace w ramach ogrodnictwa partyzanckiego prowadzone są w miejscach publicznych opuszczonych i zaniedbanych lub będących własnością prywatną, lecz noszących znamiona porzucenia przez właściciela. Partyzancko uprawiane tereny zielone są porządkowane, a następnie obsiewane lub obsadzane roślinami użytkowymi, jadalnymi lub ozdobnymi.
Partyzantka ogrodowa wynikać może z szeregu motywacji. Może być działaniem ogrodników czy działkowców wykraczających ze swymi pracami poza granice posiadanych terenów, ale też aktywistów politycznych lub działaczy ruchów ekologicznych, traktujących tego rodzaju akcje jako formy praktycznej manifestacji reprezentowanych przez siebie postaw i wartości. Celem partyzanckiego ogrodnictwa jest najczęściej poprawa lub poszerzanie zakresu funkcji terenów otwartych, poprawa estetyki otoczenia, zwiększanie bioróżnorodności oraz oferowanie korzyści psychologicznych płynących z czynnego kontaktu z naturą. Dodatkowo w przypadku roślin jadalnych istnieje możliwość korzystania z plonów przez okoliczną społeczność.
Czasem działania tego rodzaju w celu osiągnięcia spektakularnego efektu okryte są tajemnicą i prowadzone w nocy.
