Balsamowiec mirra – gatunek rośliny z rodziny osoczynowatych. Pochodzi z Półwyspu Arabski i Afryki.
Duży kolczasty krzew, albo niewielkie, także kolczaste drzewko o wysokości do 10 m. Pędy kora srebrzysta, biaława, czerwonawa lub niebiesko-szara, gałęzie wyrastają pod prostym kątem. Liście trójlistkowe, środkowy listek jest największy. Na starszych pędach liście są pojedyncze. Kwiaty niedekoracyjne, małe, jedno- albo obupłciowe, 4-krotne. Wyrastają po kilka z kątów liści, lub tworzą niewielkie wiechy. Są jedno lub obupłciowe. Owoce wyrastają zazwyczaj pojedynczo lub po dwa na szypułce. Są to niewielkie, jajowate i spłaszczone pestkowce o gładkiej skórce.
Z rośliny samoistnie wydziela się wonna żywica zwana mirrą, po nacięciu kory wyciek żywicy zwiększa się. Dawniej mirra była używana do balsamowania i namaszczania zwłok, jako środek leczniczy i przeciwbólowy i jako składnik kadzidła. Według badaczy roślin biblijnych źródłem mirry wymienionej w kilku miejscach w Biblii był balsamowiec mirra. Obecnie mirra nadal jest wykorzystywana w lecznictwie i do wytwarzania kadzidła, ponadto w przemyśle kosmetycznym jako składnik perfum, past do zębów i płynów do płukania ust.
