Głowienka pospolita – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny jasnotowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniona na półkuli północnej. Występuje w Afryce Północnej, Europie, Ameryce Północnej i w Azji. W Polsce należy do pospolitych roślin. Bylina, Siedlisko: przydroża, łąki, obrzeża lasów. W ogrodach jest chwastem. W górach występuje po regiel dolny. Roślina miododajna, nektar znajduje się na dnie kwiatowym, u nasady słupka. Kwitnie od maja do października.
Roślina lecznicza: Surowiec zielarski: ziele Herba Prunellae. Zawiera m.in. olejek eteryczny, glikozyd aukubina, saponiny, gorycze, garbniki, związki żywicowe i sole mineralne. Działanie i stosowanie: Ma własności przeciwbiegunkowe, ściągające i przeciwzapalne. Najpopularniejszym lekiem jest odwar z ziela. Przygotowuje się go w następujący sposób: 1 łyżeczkę do herbaty suszu zalewa się 1 szklanką wrzącej wody i gotuje pod przykryciem 1-2 minuty, potem przecedza i pije po 1/2 szklanki 1–2 dziennie. Odwar jest zalecany do leczenia chorób nerek, moczowodów i pęcherza moczowego, a także wrzodów żołądka i dwunastnicy, nieżytów żołądka i jelit, biegunki, krwawień z kobiecych narządów rodnych, zbyt obfitego miesiączkowania, dolegliwości ze strony wątroby i nudności.
Prócz tego jest on również słabym środkiem przeciwrobacznym i przeciwgorączkowym. Zewnętrznie odwar z ziela głowienki stosuje się do płukania jamy ustnej, dziąseł i gardła, a także kobiecych narządów płciowych w ich stanach zapalnych.
