Chaber bławatek, bławatek – gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych. Nazwy ludowe: białasy, głowacz, jasieniec, kardy, kwiatek wołoszek, macoszka, modrak, modrzeńczyk, samosiejka, wasilek, wawer. Roślina zielna, słabo ulistniona, tworzy łany, osiąga wysokość 30-90 cm. Występuje w Europie oraz na Syberii Zachodniej. W Polsce pospolity chwast polny, archeofit.
Roślina lecznicza Surowiec zielarski: kwiat bławatka bez kielicha. Zawiera antocyjanidyny, flawonoidy, sole mineralne, cychorynę, centaurynę. Działanie: moczopędne, żółciopędne i przeciwzapalne. Ze względu na bardzo łagodne działanie przeciwzapalne stosowany przy zapaleniu spojówek i w pediatrii. Napar z kwiatów zalecany jest przy chorobach nerek, stanach zapalnych kłębków i miedniczek nerkowych, przy niewydolności krążenia i w kamicy nerkowej. Zewnętrznie stosuje się go przy trudno gojących się ranach i owrzodzeniach, w stanach zapalnych oczu (w zapaleniu brzegów powiek, zapaleniu spojówek, wiosennym zapaleniu spojówek, nadwrażliwości na promienie słoneczne, promieniowanie z ekranów telewizyjnych).
Zbiór i suszenie: kwiat zbierać w słoneczny dzień, rano, po obeschnięciu rosy. Zbiera się płatki, wyrywając je z koszyczka. Zebrane kwiaty należy suszyć bardzo szybko w zacienionym i silnym przewiewie, aby nie zblakły, gdyż wówczas tracą własności lecznicze. Susz szczelnie zamknąć i przechowywać w ciemności.
Roślina ozdobna – stosowana na kwiat cięty i rabaty. Barwnik – w czasach, gdy nieznane były sztuczne barwniki, z płatków brzeżnych bławatka wytwarzano niebieską farbę w połączeniu z ałunem, która doskonale barwiła wełnę. Sam sok barwi papier i przetwory spożywcze na niebiesko. Roślina miododajna Roślina jadalna: jadalne płatki.
Roślina kosmetyczna: używany przy łupieżu i grzybicy skóry głowy. Roślina może zawierać niewielkie ilości kwasu pruskiego, dlatego niekiedy działa trująco na zwierzęta (gł. konie i krowy). Nasiona zawierają ok. 28% tłuszczu, a w liściach znajduje się do 300 mg% witaminy C
