Bylica draganek, zwana także bylicą estragon, bylicą głupich, dragankiem, estragonem – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych, Kształtem i wysokością zbliżona do bylicy piołun, lecz słabiej rozkrzewiona.. Dziko występuje w Azji, południowo-wschodniej Europie i Ameryce Północnej. Powszechnie stosowana w szczególności w Hiszpanii, Niemczech i Francji. W tym ostatnim kraju zyskała miano króla przypraw. W wielu krajach jest uprawiana. Status gatunku we florze Polski: gatunek uprawiany, kenofit i efemerofit.
Roślina lecznicza – najczęściej stanowi składnik mieszanek ziołowych. Surowiec zielarski: ziele estragonu, w jego skład wchodzą olejki eteryczne do 0,8% (m.in. estragol), gorycze, garbniki, karoteny i dużo soli mineralnych, w tym jod. Działanie: lekko moczopędne; wzmaga wydzielanie soków trawiennych i uzupełnia braki witaminy A. Stosuje się go przy kuracjach wzmacniających, przy braku apetytu lub też przy zaburzeniach żołądkowych. Jednak jego działanie jest słabe, stąd też używa się go najczęściej w mieszankach ziołowych.
Zbiór i suszenie: ziele zbiera się następnego roku. Należy ściąć pędy długości 20-30 cm przed kwitnieniem (kolejne zbiory w miarę odrastania pędów) i suszyć związane w niewielkie pęczki. Roślina uprawna, uprawiana jako roślina przyprawowa.
Sztuka kulinarna Estragon używany jest do zaprawiania octów ziołowych i musztardy. Używa się go do kiszenia ogórków i kapusty. Świeże ziele można dodawać do sałatek oraz zup.
Poprawia smak niesłonych potraw, z tego względu jest stosowany w diecie bezsolnej. Doskonały do drobiu, ryb i potraw z jajek.
